E-KsięgarniaProkurator Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodniprzeciwko Narodowi Polskiemu w Rzeszowie w dniu 18 lutego 2015 r. skierował doSądu Rejonowego w Rzeszowie, akt oskarżeniaprzeciwko byłemu funkcjonariuszowi Wojewódzkiego Urzędu BezpieczeństwaPublicznego w Rzeszowie Stanisławowi J., zarzucając mu dopuszczenie się wokresach od 12 listopada 1951 r. do 12 marca 1952 r., od 26 listopada1951 r. do 11 marca 1952 r. i od 2 października 1952 r. do grudnia 1952 r. wRzeszowie, trzech zbrodni komunistycznych, będących jednocześnie zbrodniamiprzeciwko ludzkości.
W celu wymuszenia na Michale B. –pozbawionym wolności i przetrzymywanym w areszcie tego Urzędu – przyznaniasię do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożenia żądanych wyjaśnień na tematdziałalności Polskich Powstańczych Sił Zbrojnych, znęcał się nad nim. Michał B.był wielokrotnie przesłuchiwany na te same okoliczności, bity, zmuszanydo skakania żabek oraz przetrzymywany w specjalnej, nieoświetlonej,zawilgoconej celi zwanej karcerem bądź ciemnicą, gdzie na głowę kapała muwoda.
W celu wymuszeniana – pozbawionej wolności i przetrzymywanej w areszcie tego Urzędu –Katarzynie T. przyznania się, do popełnienia zarzucanych jej czynów i złożeniażądanych wyjaśnień na temat działalności Polskich Powstańczych Sił Zbrojnych, znęcałsię nad nią.
Katarzyna T. była przetrzymywanaprzez pierwsze kilkanaście dni – nie mniej niż 2 tygodnie – w specjalnej,nieoświetlonej, pozbawionej okien i nieogrzewanej celi, często, długotrwaleprzesłuchiwana na te same okoliczności, zazwyczaj nocą. Krzyczano na nią iwielokrotnie grożono umieszczeniem w pomieszczeniu ze szczurami, pobiciem ipopełnieniem zabójstwa przez powieszenie.
W celu wymuszenia na Adamie M. –pozbawionym wolności i przetrzymywanym w areszcie tego Urzędu – przyznania siędo popełnienia zarzucanych mu czynów i złożenia żądanych wyjaśnień na tematdziałalności Żołnierzy Wolnej Polski, znęcał się nad nim. Działania te polegałyna dokonywaniu częstych przesłuchań na te same okoliczności, trwającychzazwyczaj bardzo długo, o różnych porach, głównie nocą, wielokrotnym biciu go,uderzaniu między innymi fragmentami krzesła, kopaniu po całym ciele,nieustannym wyzywaniu i obrażaniu słowami wulgarnymi i obraźliwymi orazprzetrzymywaniu w specjalnej, zawilgoconej i nieogrzewanej celi.
Należy dodać, że Stanisławowi J.zarzucano dopuszczenie się drugiej i trzeciej zbrodni wspólnie i w porozumieniuz nieustalonymi co do liczby i tożsamości funkcjonariuszami WojewódzkiegoUrzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Rzeszowie.
Czyny zarzucane oskarżonemu zostały zakwalifikowane przez prokuratorajak przestępstwa opisane w art. 246 kk i 286 § 1 w zw. Z art. 36 kk z 1932 r. wzw. z art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o IPN-KŚZpNP.
W dniu 20 września 2017 r. Sąd Rejonowy w Sanoku wydał postanowienie o umorzeniu postępowania wobec Stanisława J. ze względu na śmierć oskarżonego (na podstawie art. 17 § 1 pkt 5 kpk).