E-KsięgarniaProkurator Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Warszawie w dniu 28 czerwca 2013 r. skierował do Sądu Rejonowego akt oskarżenia przeciwko Henrykowi K. - byłemu sędziemu Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie.
Prokurator zarzucił Henrykowi K., że jako sędzia WSW, będąc zobowiązanym do zgodnego z ówcześnie obowiązującymi przepisami prawa dotyczącymi przedłużenia okresu stosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na okres powyżej 6 miesięcy, nie dopełnił obowiązków w zakresie kontroli zasadności i terminowości podejmowanych w tym zakresie czynności procesowych w przebiegu postępowań przeciwko Leonowi Ch., Barbarze M. oraz Janowi O.
Jako członek składu sądzącego, w tych trzech sprawach, a zarazem sędzia referent, pomimo oczywistej wadliwości podejmowanych czynności, wynikającej z wcześniejszego upływu terminów zakreślonych do stosowania i przedłużania okresu tymczasowego aresztowania, zaniechał wnioskowania o natychmiastowe zwolnienie pokrzywdzonych i podjął bezprawną decyzję o dalszym stosowaniu tymczasowego aresztowania.
W ten sposób oskarżony uczestniczył w represjonowaniu pokrzywdzonych:
- Leona Ch. - z powodu jego wcześniejszej działalności w strukturach organizacji pod nazwą „Obrońcy Korony”, a następnie „Podziemnej Organizacji Wolność i Niezawisłość”;
- Barbary M. – z powodu działalności w strukturach Polskiego Stronnictwa Ludowego
- Jana O. – z powodu jego wcześniejszej działalności a strukturach Armii Krajowej.
W przypadku ostatniego z wymienionych, Henryk K. nie tylko zaniechał wnioskowania o natychmiastowe zwolnienie pokrzywdzonego ze względu na niezgodne z prawem przekroczenie terminów dotyczących stosowania tymczasowego aresztowania, ale także 15 dni po terminie bezzasadnie uwzględnił wniosek Naczelnej Prokuratury Wojskowej o przedłużenie okresu stosowania tymczasowego aresztowania w stosunku do pokrzywdzonego, do dnia 10.11.1952 r.
Wszyscy pokrzywdzeni byli przetrzymywani w aresztach bez jakiegokolwiek formalnego tytułu prawnego przez okresy trwające od dwóch do 30 dni.
Łącznie w areszcie spędzili bezprawnie:
- Leon CH. – 51 dni
- Barbara M. – 24 dni
- Jan O. – 58 dni
Czyny zarzucane oskarżonemu wypełniają znamiona przestępstw opisanych w 248 § 2 kk zw. z art. 2 ust.1 i art. 3 ustawy z dn.18.12.1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.
Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie w dniu 18 listopada 2013 r. postanowił zawiesić postępowanie z uwagi na zły stan zdrowia oskarżonego. Prokurator w dniu 28 listopada 2013 r. złożył zażalenie na wspomniane postanowienie sądu, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy w tym zakresie Wojskowemu Sądowi Garnizonowemu w Warszawie w celu ponownego rozpoznania.
W dniu 6 maja 2015 r. Sąd Garnizonowy w Warszawie wydał kolejne postanowienie o zawieszeniu postępowania karnego ze względu na ciężką chorobę oskarżonego.
W dniu 8 lutego 2017 r. Wojskowy Sad Garnizonowy w Warszawie podjął zawieszone postępowanie karne.
Od powyższego postanowienia Sądu odwołał się obrońca oskarżonego, twierdząc, że Wojskowy Sąd Garnizonowy popełnił błąd w ustaleniach stanu faktycznego. Jego zdaniem opinia lekarzy nadal wskazuje na to, że stan zdrowia oskarżonego nie pozwala mu na wzięcie udziału w postepowaniu karnym.
Dnia 28 marca 2017 r. Wojskowy Sąd Okręgowy postanowił uchylić zaskarżone postanowienie.
W dniu 23 maja 2018 r. Wojskowy Sąd Garnizonowy wydał postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania, a następnie umorzył je z uwagi na śmierć oskarżonego na podstawie art. 17 § 1 pkt. 5 kpk