Instytut Pamięci Narodowej Szkoły mojego życia - Książki -

Franciszka Dudzińska-Reizer, Szkoły mojego życia, Rzeszów 2013, 235 s. + 24 s. wkł. zdj.

Ze znajomości dzieł Lenina i Stalina nauczyciele musieli zdawać kolokwia i końcowy egzamin. Podyktowano z góry kilkadziesiąt pytań, na które trzeba było poprawnie odpowiedzieć. Egzaminy prowadziła specjalna komisja wyznaczona przez Polską Zjednoczona Partię Robotniczą. Okazało się, że spośród grupy nauczycieli, w której znaleźliśmy się z mężem, najlepiej zdał ksiądz katecheta i dwie zakonnice boromeuszki, które uczyły w liceum, zanim odebrano im i szkołę, i prawo nauczania. Byłam świadkiem komicznej sceny. Przed wejściem na egzamin pewna nauczycielka, znana jako „działaczka partyjna", przeżegnała się i szepnęła: „Jezu, pozwól zdać mi to diabelstwo!"

Franciszka Dudzińska-Reizer (1909–2008) była przez 44 lata nauczycielką w szkołach podstawowych w okresie II Rzeczpospolitej, latach okupacji niemieckiej i w Polsce Ludowej. Jej wspomnienia skupiają się na działalności pedagogicznej w różnych środowiskach społecznych i kulturowych, oddają klimat trudnej niejednokrotnie doli nauczycielskiej. Ukazany został także kulturowy obraz życia i postaw mieszkańców wsi, miasteczek, a nawet stołecznej Warszawy. Wspomnienia przybliżają ówczesną rzeczywistość i poprzez subiektywny opis pokazują świat, który odszedł już do historii.

SPIS TREŚCI

Wstęp
Maria Sawicka O życiu Franciszki Dudzińskiej-Reizer 

Część I

Nauczycielka w czterech szkołach

1. Lata nauki
2. Pierwsze doświadczenia
3. Iłża 1930-1931
4. Katecheza i teatr w Janowcu nad Wisłą
5. Uczę w stolicy – Warszawa
6. Znowu Janowiec nad Wisłą

Część II

 Obserwacje wołyńskie

Część III

  Nauka w konspiracji

Część IV

  Nauczycielka i wizytatorka po wyzwoleniu

Aneks
Wykaz skrótów
Bibliografia
Indeks osób
Indeks miejscowości
Fotografie