Nawigacja

Konferencje naukowe

Informacja

Strona znajduje się w archiwum.

Konferencja naukowa „Metody pracy operacyjnej bezpieki w PRL” – Kraków, 18 października 2007 r.


18 października 2007 r., odbyła się konferencja naukowa „Metody pracy operacyjnej bezpieki w PRL”, zorganizowana przez Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie i Wydział Historii Kościoła Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Konferencja wpisała się w cykl spotkań i sesji, organizowanych przez krakowskie Biuro Edukacji Publicznej, które mają na celu przybliżenie metod działania komunistycznego aparatu represji na ziemiach polskich.

W pierwszej części konferencji Marek Lasota mówił o planach pracy operacyjnej Wydziału IV SB KWMO w Krakowie. Jego zdaniem dokumenty SB dowodzą pewnej bezradności bezpieki wobec Kościoła. Wskazywał, w jaki sposób plany operacyjne były przygotowywane, praktycznie realizowane i „rozliczane” w okresowych sprawozdaniach. 

Roksana Szczęch zaprezentowała działania funkcjonariuszy UB wobec duchowieństwa z wykorzystaniem i w porozumieniu z agendami Urzędu do Spraw Wyznań. Warto dodać, że działania bezpieki wobec duchownych były prowadzone zarówno we współpracy ze wspomnianym urzędem, jak i z PZPR.

Ks. dr hab. Jan Szczepaniak – prof. PAT na wybranych przykładach omówił przygotowania, zasady, sposób i przebieg werbowania do współpracy osób duchownych z terenu województwa krakowskiego. Werbowanie duchownego było długofalowe i zawsze dotyczyło wyboru ludzi, co do których była pewność, że zostaną od nich  pozyskane konkretne informacje.

Na drugą część sesji złożyły się wystąpienia dr. Filipa Musiała i ks. dr. hab. Józefa Mareckiego, prof. PAT. Dr Filip Musiał dowodził, prezentując konkretne przykłady, że podstawową częścią pracy operacyjnej były tzw. rozmowy operacyjne. Był to jeden z głównych elementów profilaktycznych i manipulacyjnych działań funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa.

Konferencję zakończył referat autorstwa ks. dr. hab. Józefa Mareckiego, poświęcony wskazaniom, zawartym w wydawanych przez bezpiekę instrukcjach dotyczących „opracowywania” osób duchownych jako obiektów ewidencji operacyjnej.

do góry