Z inicjatywą pozbawienia honorowego obywatelstwa żołnierzy sowieckich wystąpiły kluby radnych PiS oraz Projektu Świętokrzyskiego. Wcześniej apelowali o to przedstawiciele stowarzyszenia Kieleccy Patrioci.
W ocenie Instytutu Pamięci Narodowej dotychczasowy stan rzeczy stanowił przykład działań propagandowych niesuwerennej Polski Ludowej, która przez cały czas swojego istnienia zależna była od Moskwy. Armia Czerwona (pełna nazwa: Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona) powołana została do życia dekretem bolszewickiej Rady Komisarzy Ludowych ze stycznia 1918 r. W latach 1918-1920 była narzędziem rozszerzenia władzy bolszewików w okresie wojny domowej. W latach 1919-1920 była narzędziem wojny przeciw Polsce, której pokonanie miało utorować drogę do przeniesienia rewolucji bolszewickiej na cały kontynent europejski. Wojsko Polskie zatrzymało jej pochód na zachód Europy w bitwach warszawskiej i niemeńskiej, w 1920 r.
W roku 1939 Armia Czerwona uczestniczyła w agresji na Polskę. W latach 1939-1941 była jednym z narzędzi terroru i okupacji wschodniej połowy Rzeczypospolitej Polskiej. Po roku 1944 zajmowanie ziem polskich przez Armię Czerwoną rozpoczęło nowy okres zniewolenia Polski. Wbrew nadziejom wielu Polaków oczekujących odbudowy wolnego kraju po likwidacji okupacji niemieckiej, Armia Czerwona stała się siłą, która zapewniła ochronę dla realizacji przez ZSRS polityki agresji wobec Rzeczypospolitej Polskiej. Nastąpiła ponowna aneksja niemal połowy terytorium RP do ZSRS, zniewolenie całej reszty kraju i budowa w nim systemu komunistycznego w pełni zależnego od władz w Moskwie.
Obecność Armii Czerwonej w Polsce po roku 1944 uniemożliwiła odbudowę niepodległego państwa polskiego. Zajęcie ziem polskich przez Armię Czerwoną zapoczątkowało zarazem nowy okres martyrologii narodu polskiego, zaznaczony setkami tysięcy pomordowanych, więzionych i wysyłanych do obozów koncentracyjnych na terenie Polski i ZSRS. W całym kraju Armia Czerwona zaznaczyła swój szlak licznymi przejawami gwałtu i bezprawia, dotykającymi także obywateli polskich, a ziemie polskie stały się przedmiotem rabunku i dewastacji, dokonywanych przez wyspecjalizowane oddziały sowieckie, wywożące dobra ruchome i elementy infrastruktury do ZSRS.
W 1946 r. Armia Czerwona została przemianowana na Armię Sowiecką. Jej garnizony w Polsce były elementem utrzymywania systemu komunistycznego zniewolenia. Jednostki sowieckie (rosyjskie) opuściły Polskę dopiero w roku 1993.
Honorowe obywatelstwo jest szczególnym tytułem nadawanym osobie o wielkich zasługach dla miasta, regionu lub kraju, za działania mające na celu promowanie miasta, regionu, czy też osobie mającej ogromny autorytet moralny, która wywarła pozytywny i trwały ślad w historii danej społeczności. Bez wątpienia, w świetle przytoczonych faktów, trudno uznać, że żołnierze Armii Czerwonej/Sowieckiej wypełniają kryteria definicji honorowego obywatela.
Niewątpliwie pozytywnym przykładem jest przyznanie Honorowego Obywatelstwa Miasta Kielce w 1921 r. naczelnikowi Józefowi Piłsudskiemu, Ojcu Niepodległości; w 1934 r. Józefowi Beckowi – ministrowi spraw zagranicznych w 20-leciu międzywojennym czy w 1936 r. marszałkowi Edwardowi Rydzowi-Śmigłemu.
Uchwała o pozbawieniu Honorowego Obywatelstwa Miasta Kielce żołnierzy Armii Czerwonej jest przywróceniem właściwych proporcji, również moralnych, i oddaniem hołdu tym wszystkim Polakom, którzy ginęli walcząc z Armią Czerwoną w obronie naszej Ojczyzny.
Tytułu Honorowego Obywatela Kielc pozbawieni zostali następujący żołnierze Armii Czerwonej:
- Michaił Romanowicz Burłak – honorowe obywatelstwo nadano w 1968 roku
- Wiktor Iwanowicz Woronin – honorowe obywatelstwo nadano w 1975 roku
- Dymitr Daniłowicz Leluszenko – honorowe obywatelstwo nadano 29.01.1975
- Georgij Wasilewicz Iwanow – honorowe obywatelstwo nadano 29.01.1975
- Iwan Fomicz Pomazkow – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Dymitrii Josifowicz Awrutow – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Zinajda Grigorjewna Awrutowa – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Dawid Władimirowicz Eskin – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Zofia Mojsiejewna Eskina – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Wiktor Fiodorowicz Kondraszew – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Konstantin Aleksandrowicz Boris – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Michaił Wasilewicz Biegłarian – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Mirzali Mingbajew – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Michaił Trofimowicz Mołokostow – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Iwan Aleksiejewicz Haritonow – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Wasilij Naumowicz Topojew – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Iwan Szamiliewicz Grudżinian – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Fiodor Michajłowicz Awierianow – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Paweł Jemielianowicz Niecziepurienko – honorowe obywatelstwo nadano 14.12.1979
- Nikołaj Grigoriewicz Niewiedomski – honorowe obywatelstwo nadano – 11.04.1980
- Władymir Pietrowicz Tałanow – honorowe obywatelstwo nadano – 11.04.1980
- Wasilij Fedorowicz Romanow – honorowe obywatelstwo nadano – 16.12.1980
- Grigorij Grigoriewicz Jakimienko – honorowe obywatelstwo nadano 16.12.1980
- Iliodor Wasiliewicz Naswitow – honorowe obywatelstwo nadano 16.12.1980
- Władimir Jakowlewicz Griguliewicz – honorowe obywatelstwo nadano 16.12.1980
- Władimir Abramowicz Iwanow – honorowe obywatelstwo nadano 16.12.1980
- Andriej Trierentiewicz Kiszko – honorowe obywatelstwo nadano 16.12.1980
- Nikołaj Stiepanowicz Michajłow – honorowe obywatelstwo nadano 16.12.1980
- Rafał Siemionowicz Pawłowski – honorowe obywatelstwo nadano 16.12.1980
- Oleg Nikołajewicz Woskriesienskij – honorowe obywatelstwo nadano 16.12.1980
- Wiktor Michajłowicz Sergijenko – honorowe obywatelstwo nadano 16.12.1980
Na liście jest 31 nazwisk, ale tytuły honorowe utraciło 29 żołnierzy, ponieważ dwóm nigdy ich nie nadano.