W ciągu kilkudziesięciu godzin wojska interwencyjne opanowały wyznaczone pozycje. Wobec oporu społeczeństwa, nie udało się jednak utworzyć rządu marionetkowego. W tej sytuacji Sowieci rozpoczęli rozmowy z internowanymi w Moskwie przywódcami Praskiej Wiosny oraz przybyłą z Pragi delegacją, w której składzie był m.in. prezydent Ludvik Svoboda. 26 sierpnia czechosłowaccy politycy ulegli groźbom i szantażowi i w praktyce usankcjonowali interwencję, zgodzili się przywrócić cenzurę, przystali na stacjonowanie w kraju obcych wojsk.
Granice Czechosłowacji przekroczyło łącznie 450 tys. żołnierzy z 6,5 tys. czołgów. Większość wycofano do listopada 1968 r., ale część wojsk radzieckich pozostała na miejscu aż do 1991 r.
Interwencja kosztowała życie 90 osób, 800 zostało rannych. W wyniku późniejszej tzw. normalizacji kraj i społeczeństwo spacyfikowano, a władzę na lata przejęli twardogłowi komuniści.
* * *
O różnych aspektach oraz skutkach interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w 1968 roku można przeczytać w dodatku historycznym zamieszczonym w wydaniu „Rzeczypospolitej” z 17 sierpnia 2018. Dodatek został przygotowany wspólnie z Instytutem Pamięci Narodowej.
Szczeciński oddział IPN zorganizował międzynarodową konferencję naukową „Okupanci. Interwencja wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w 1968 r.” , która odbędzie się w Szczecinie w dniach 20–21 sierpnia 2018. Program konferencji dostępny jest również w dodatku do „Rzeczpospolitej”.