E-Księgarnia-
Grób Zbigniewa Nawrockiego w Chmielniku k. Rzeszowa
1 lipca 2018 r. minęła pierwsza rocznica śmierci Zbigniewa Nawrockiego – historyka, doktora nauk humanistycznych, byłego dyrektora Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów IPN w Warszawie (dziś – Archiwum IPN) oraz byłego dyrektora rzeszowskiego oddziału IPN i wykładowcy w Państwowej Wyższej Szkole Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu.
W tym dniu zastępca prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Jan Baster wraz ze współpracownikami złożył kwiaty na grobie śp. dr. Zbigniewa Nawrockiego w Chmielniku k. Rzeszowa.
* * *
 Zbigniew Nawrocki. Fot. P. Życieński |
Zbigniew Nawrocki urodził się w 1959 r. Studiował historię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie (1981–87). Od 1981 r. był członkiem NZS. W listopadzie i grudniu 1981 r. – członek Komitetu Strajkowego w WSP w Rzeszowie, kolporter drugiego obiegu.
Rozprawę doktorską na temat działalności organów bezpieczeństwa publicznego w województwie rzeszowskim w latach 1944–1949, napisaną pod kierunkiem prof. dr hab. Jana Drausa (dziś – członka Kolegium IPN), obronił w 1998 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim.
We wrześniu 2000 r. dr Zbigniew Nawrocki objął stanowisko dyrektora Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie. W styczniu 2006 r. został powołany przez ówczesnego Prezesa Instytutu dr hab. Janusza Kurtykę na stanowisko dyrektora Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów IPN w Warszawie. Funkcję sprawował do jesieni 2010 r. Po odejściu z IPN pełnił służbę w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Był autorem i współautorem ponad 40 publikacji naukowych, w tym książek: „Zamiast wolności. UB na Rzeszowszczyźnie 1944–1949”, Rzeszów 1998; „Przeciw Solidarności 1980–1989. Rzeszowska opozycja w tajnych archiwach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”, Rzeszów 2000; „Rozpracowanie i likwidacja Rzeszowskiego Wydziału WiN w dokumentach UB (1945–1949)”; „Rok pierwszy: powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Rzeszowszczyźnie (sierpień 1944–lipiec 1945)”.
Sekretarz redakcji pisma naukowego „Studia Rzeszowskie” (tomy: 1–10). Twórca i pierwszy redaktor naczelny „Aparatu Represji w Polsce Ludowej 1944–1989” (tomy 1–9). Sekretarz a następnie redaktor naczelny „Przeglądu Bezpieczeństwa Wewnętrznego” (tomy: 5–13).
W latach 2006–2010 przewodniczący polsko-ukraińskiej grupy roboczej historyków i archiwistów, prowadzących badania naukowe i przygotowujących publikacje źródłowe w ramach serii „Polska i Ukraina w latach 30. I 40. XX wieku. Nieznane dokumenty z archiwów służb specjalnych”.
Wiceprzewodniczący Kapituły Nagrody „Kustosz Pamięci Narodowej”.
Laureat Nagrody im. Jerzego Łojka (Warszawa 2000). W 2009 roku odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.