E-Księgarnia
Spotkaniu towarzyszyło ogromne zainteresowanie. Obecnych było ponad 100 osób reprezentujących różne pokolenia. Przepiękne wnętrza Klubu Muzyki i Literatury z trudnością mieściły wszystkich przybyłych.Szczególne wrażenie zrobiło wystąpienie autorki, która sens pisania wspomnień określiła koniecznością „dania świadectwo prawdzie”. Nawiązując do wyroków rehabilitujących stwierdziła, że było to „przywrócenie do historii, ale nie do świadomości społecznej”.
Biogram Ruty Czaplińskiej
Ruta Czaplińska, ur. 10 września 1918 r. w Janowicach, k. Kazimierza Dolnego, w rodzinie ziemiańskiej. Córka Tadeusza i Józefy Czaplińskich. W 1937 r. zdała maturę w Toruniu i podjęła studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Wrocławskiego. Jednocześnie ze studiami ukończyła kurs radiotechniki i radiotelegrafii oraz (już w okresie okupacji) kurs hodowli drobiu. Od stycznia 1942 r. żołnierz AK. W latach 1944-1945 prowadziła także majątek rodzinny, który utraciła w wyniku reformy rolnej. W marcu 1945 r. zamieszkała w Łodzi, gdzie rozpoczęła studia w tamtejszym oddziale Szkoły Głównej Handlowej. Jednocześnie włączyła się w nurt działalności niepodległościowej. Członek Komendy Głównej Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, w której pod pseudonimem „Ewa” pełniła funkcje szefa łączności tej organizacji. W 1945 r. otrzymała stopień podporucznika czasów wojny. Aresztowana 5 kwietnia 1946 r. w Łodzi. Po 19-miesięcznym śledztwie 3 listopada 1947 r. skazana przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na karę 10 lat pozbawienia wolności. Więziona w siedzibie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, w Więzieniu Karno-Śledczym Warszawa-Mokotów, więzieniach w Fordonie, Inowrocławiu i ponownie w Fordonie. Zwolniona 5 kwietnia 1956 r. po 3653 dniach spędzonych za więziennymi murami. Po odbyciu kary podjęła studia na Wydziale Biologii na Uniwersytecie Łódzkim, które ukończyła na Uniwersytecie Wrocławskim. Pracowała w administracji Instytutu Matematycznego PAN oraz jako starszy redaktor i tłumacz w wydawnictwie Politechniki Wrocławskiej. Wieloletnia współpracowniczka prof. Hugona Steinhausa. W latach 1981-1985 zaangażowana w działalność Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego we Wrocławiu.
Po 1989 r. odznaczona m.in. londyńskim Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego (dwukrotnie), Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego oraz awansowana do stopnia podporucznika.
Członkini środowiska „Fordonianek” zgrupowanego w Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego, Związku Młodocianych Więźniów Politycznych „Jaworzniacy”, Klubu Inteligencji Katolickiej, Towarzystwa Ziemiańskiego i Związku Inwalidów Wojennych.
Publikowała m.in. na łamach „Nike”, „Więzi”, „Niepodległości i Pamięci”, „W drodze” .