Nawigacja

Aktualności

Ogólnopolska konferencja naukowa „Polskie sojusze wojskowe w XX wieku – aspekty polityczne, militarne i ekonomiczne” – Kołobrzeg, 14–15 września 2017

Konferencja odbywała się pod honorowym patronatem Ministra Obrony Narodowej Antoniego Macierewicza

14-15 września 2017 r. w Kołobrzegu odbyła się ogólnopolska konferencja naukowa „Polskie sojusze wojskowe w XX wieku –aspekty polityczne, militarne i ekonomiczne”.
 
W czasach, gdy zagrożenie bezpieczeństwa Polski oraz wynikające z tego wzmocnienie polskiego potencjału obronnego w ramach Sojuszu Północnoatlantyckiego (NATO) stało się elementem dyskusji publicznej, potrzebne jest wyciągnięcie wniosków z przeszłości. W ubiegłym stuleciu Polska zyskała bardzo bogate doświadczenia w kwestiach sojuszy militarnych. Wybijając się na niepodległość, budowała sojusze trwałe i mniej trwałe w obliczu bezpośrednich zagrożeń w latach 1918–21 oraz próbowała w ramach systemu wersalskiego zbudować własny system sojuszy w Europie Środkowo-Wschodniej przed 1939 rokiem. Była także sojusznikiem największych światowych mocarstw: Francji, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych Ameryki. Nie uchroniło to naszego kraju przed zniewoleniem, które nastąpiło po zakończeniu II wojny światowej – nasi potężni zachodni alianci zgodzili się na włączenie Polski do sowieckiej strefy wpływów.
Polska komunistyczna, satelita Związku Sowieckiego, kraj bez możliwości kreowania własnej polityki zagranicznej, wewnętrznie zniewolona przez aparat służb specjalnych oraz jednostki Północnej Grupy Wojsk Armii Sowieckiej, stała się mimowolnym – wbrew woli zdecydowanej części społeczeństwa – sojusznikiem totalitarnego mocarstwa. W ramach sojuszu wojskowego tzw. Krajów „demokracji ludowej” – Układu Warszawskiego z 1955 r. – ludowe Wojsko Polskie, kierowane przez uległych Moskwie generałów, przygotowywało się do wojny ofensywnej z krajami zachodnimi i USA. Szczególnie udział w Układzie Warszawskim miał dalekosiężne skutki dla całego PRL, gdyż wymuszony przez Sowietów rozwój armii, a także kreowanie kierunków rozwoju państwa pod kątem rozbudowy potencjału militarnego, odcisnął swoje piętno na wszystkich aspektach funkcjonowania państwa – od ekonomiczno-gospodarczych po polityczno-militarne. Ludowe Wojsko Polskie było podporą władzy komunistycznej, czego dowiodły wydarzenia na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. czy w czasie stanu wojennego, gdy junta generalska faktycznie przejęła władzę. Szczęśliwie wojsko to nie miało szansy spełnić „internacjonalistycznego obowiązku” w ramach wojny z krajami wchodzącymi w skład NATO. Ten wariant mógł mieć dla Polski skutek ostateczny i destrukcyjny.
Koniec XX wieku przyniósł również krótki okres, w którym Polska musiała budować swój system bezpieczeństwa bez przynależności do któregoś wielkich sojuszy wojskowych, w oparciu o własny potencjał, choć celem polskiej polityki po odzyskaniu niepodległości stało się członkostwo w Pakcie Północnoatlantyckim. Realizacją tego celu zakończył się dla naszego kraju w burzliwy wiek XX – Polska w 1999 r. weszła do NATO. Wydawało się wówczas, że system zbiorowego bezpieczeństwa, jaki zbudowano w Europie, daje gwarancję stabilności na długie lata. O tym, jak zwodnicze jest takie myślenie, przekonaliśmy się w 2014 r., gdy nastąpiła agresja Rosji na Ukrainę.
 
Organizatorami byli: Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Szczecinie, Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego oraz Oddział Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu.
 
Zapraszamy do obejrzenia relacji konferencji:

 
Zachęcamy do zapoznania się z załączonym poniżej programem konferencji.
 

Komitet organizacyjny:
Dr Daniel Koreś (Oddział IPN we Wrocławiu/Archiwum Wojskowe w Oleśnicy)
Dr Paweł Skubisz (Oddział IPN w Szczecinie)

Informacji o konferencji udziela:
Michał Ruczyński
Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Szczecinie
91 48 49 840
michal.ruczynski@ipn.gov.pl

Patronat medialny: Polska Zbrojna, Polska Zbrojna Historia.

do góry