E-Księgarnia
Konferencję naukową „Jedyna taka uczelnia między Berlinem a Władywostokiem. KUL w realiach systemu komunistycznego (1944–1989)” otworzył w czwartek razem z rektorem KUL prof. Antonim Dębińskim prezes IPN Jarosław Szarek. Przypomniał, iż Katolicki Uniwersytet był zawsze azylem wolnej myśli i prawdy.
– To tu w czasach PRL znajdowali schronienie i mogli kontynuować naukę oraz pracę ludzie wyrzucani z innych uczelni – mówił prezes IPN. – Jednak – jak podkreślił dr Jarosław Szarek – przed uczelnią nadal stoją wielkie wyzwania – zadania na kolejne 100 lat. – To tu, jak mówił patron uczelni Jan Paweł II, trzeba wyraźnie odróżniać dobro od zła i kształtować sumienia. Uniwersytet nie może służyć jedynie zdobywaniu wiedzy i profesjonalnych umiejętności – stwierdził prezes IPN.
Instytut Pamięci Narodowej jest współorganizatorem dwudniowej konferencji, podczas której naukowcy debatowali m.in. o roli, jaką odegrała ta wyjątkowa katolicka uczelnia w czasach komunizmu, i o prześladowaniach, jakie dotykały jej naukowców czy studentów.
Wśród prelegentów znaleźli się: dr Marek Lasota z IPN, który przedstawił relacje władz komunistycznych z Kościołem katolickim, oraz prof. Jan Żaryn z UKSW, który mówił o stosunku Episkopatu Polski i kardynała Stefana Wyszyńskiego do uczelni.
Jak Urząd do Spraw Wyznań traktował Uniwersytet – przypomniał dr hab. Konrad Białecki (UAM, IPN), a o działaniach Służby Bezpieczeństwa, inwigilującej pracowników oraz studentów KUL, mówił dr hab. Adam Dziurok (UKSW).
W piątek uczestnicy konferencji wygłosili prelekcje dotyczące m.in. relacji uczelni z zagranicą i życia studenckiego na Uniwersytecie w czasach PRL.
KUL jest najstarszą uczelnią wyższą w Lublinie. Został założony w 1918 r. z inicjatywy ks. Idziego Radziszewskiego, rektora Akademii Duchownej w Petersburgu. Uważał on polski katolicyzm za powierzchowny, wymagający odrodzenia, był przekonany, że to konieczne dla utrzymania niepodległości Polski. W 1920 r. uczelnia uzyskała własną siedzibę – gmach przy Alejach Racławickich. Przed wybuchem II wojny światowej kadra naukowa KUL liczyła 67 osób, a studentów było niespełna 1,5 tysiąca.
Niemcy zajęli KUL w 1939 roku na szpital wojskowy. Profesorów i studentów spotkały represje, majątek uczelni zniszczono albo zrabowano. Działalność została reaktywowana po wyzwoleniu Lublina spod okupacji niemieckiej w 1944 r. Na KUL napływała młodzież z całej Polski, w 1951 r. było tu już ponad trzy tysiące studentów.
Ponad 20 lat katedrą etyki KUL kierował Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II.