|
|
Stefan Kazimierz Pieńkowski, urodzony 25 sierpnia 1885 r. w Warszawie, syn Walentego i Józefy
z d. Trapsz. W 1911 r. uzyskał tytuł doktora nauk medycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1912 r. był asystentem Kliniki Neurologiczno-Psychiatrycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie I wojny światowej był lekarzem wojskowym. Od 1923 r. był ordynatorem szpitala Szkoły Podchorążych Sanitarnych. W 1924 r. podjął pracę w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie. W 1928 r. został kierownikiem oddziału neurologicznego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. W 1932 r. uzyskał nominację profesorską.
Był dyrektorem Kliniki Neurologiczno-Psychiatrycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kierował redakcją Neurologii Polskiej. 31 sierpnia 1939 r., w stopniu majora, został zmobilizowany na stanowisko kierownika Oddziału Neurologicznego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. 8 września 1939 r. ewakuowano go wraz
z jednostką do Mińska Mazowieckiego, 9 września do Kałuszyna, 10 września do Siedlec, 11 września do Białej Podlaskiej, 12 września do Brześcia nad Bugiem i Kowla. 15 września organizował szpital w szkole
w Trembowli. 17 września dostał się do sowieckiej niewoli, pieszo przemaszerował 40 km na wschód. 19 września został przewieziony samochodem do Kamieńca Podolskiego, 22 września koleją do Szepietowki, 22 września do Kijowa, 23 września do Bachmacza, 24 września do obozu w rejonie klasztoru Słobodka koło Sumskiego. 16 października przeniesiono go do klasztoru w Sumskim. 1 listopada transportem kolejowym przez Briańsk przewieziono go do Kozielska, dokąd dotarł 3 listopada. Mieszkał w sali z trzema generałami. 12 listopada 1939 r. mianowano go komendantem jenieckiego szpitala. Został wywieziony z Kozielska 9 kwietnia 1940 r., a następnie zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD i pochowany w katyńskim lesie.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi.
Był żonaty z Wiktorią Sawicką, miał córkę Hannę.
W czasie prac ekshumacyjnych w 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 988.
|
|
